غزل

لکه اوبه ځینې ویښ ساتي خوبولی احساس
چې دهردرد وکړم دوا څه ضروري خونه ده

ولې مې لاس په سینه کيښودګبڼۍ واخیستم‍‍
راباندې څه وایې اشنا څه ضروري خونه ده

دژوند په لار ځوپه رڼا يې ستا خنداخوشته دی
پر شونډو نشته که زما څه ضروري خونه ده

پرېږده چې هرڅه هرڅه وايي زمونږپرې څه جانانه
چې چوپه خوله کیني دنیاڅه ضروري خونه ده

چې انګازه دې کړي فریاددلوړقامتوغوندې
له ټیټوهم داتمنا څه ضروري خونه ده

کله ناکله يې څوچنده شي بیا بیه ورسته
چې هرخیرات دې وي وړیاڅه ضروري خونه ده

له زمانې سره (حسنه) ستا دمخ بدلول
هر شیبه لکه هوا څه ضروري خونه ده

ډاکتر حسن