غزل
هسې دې ډارکړوخپلولی مې شوې
زړه مې وو خور راټولولی مې شوې
عشق دې کوچنی کړوکنه لوی ووراته
کاش چې په ژوند کې ځایولی مې شوې
را باندې بار بار مینه ځله سپارې
زړه مې که خپل وای هیره ولی مې شوې
په سوال مې تاته د تا وزن درښود
ځان ته په سترګو کې تللی مې شوې
کا شکې چې ډکې له سرواوښکونه وای
چې په لیمو کې ګرځولی مې شوې
ما وې په لاس کې به شې پاڼې پاڼې
ستوری خونه وې رانیولی مې شوې
سترګوته نه راتلې مغروره اوښکې
کنه اشنا خوشحالولی مې شوې
زما په سترګوکې نظر شوې اشنا
کاش چې وای اوښکه چې څنډلی مې شوې
وې : ملا بانګ دې شورقیب (حسنه)
کنه تر ډیرو زنګولی مې شوې
ډاکتر حسن
Follow